Peter Vossen: Dit is een plek om lief te hebben

In de herfst van hun leven besloten Peter en Franzi Vossen hun laatste nest te bouwen. De plannen waren klaar en de koopakte getekend. Hun huis in Munstergeleen zou plaatsmaken voor een nieuw appartement in De Frontier, op driehoog in het hart van Sittard. Twee slaapkamers, een ruim balkon en een prachtig uitzicht – precies zoals ze wilden. Peter zei het vaak: “We zijn nu nog gezond, dus beter dat het geregeld is.”

Het lot besliste helaas anders. Afgelopen zomer nam Peter zijn intrek in de nieuwe woning. Zonder zijn vrouw Franzi. Ze hadden samen de keuken nog uitgezocht. Kort daarna werd ze ziek. En toen ging het snel.

Peter zag behoorlijk op tegen de verhuizing, bekent hij. Hun woning in Munstergeleen hadden ze samen tot en met het laatste schroefje ontworpen. “Ons hart zat in dat huis. Achteraf was het gelukkig minder beladen dan ik had verwacht. Toen onze spullen eenmaal weg waren, was ook de ziel eruit. Die heb ik meegenomen naar ons nieuwe appartement. Onze bank. De meterslange boekenkast. De kunst aan de muur. De beelden die zij heeft gemaakt.”

Rust en reuring

Peter Vossen verdrinkt niet in zelfmedelijden. Hij kijkt naar wat hij wél heeft en koestert het heden. “Natuurlijk is het soms lastig. Als ik ’s nachts wakker word, is de plek naast me leeg. Toch voelde ik me meteen thuis in dit appartement, vlakbij mijn werk,” zegt de 82-jarige stadsgids van Sittards Verleden.

Zijn appartement, ontwikkeld door JPO, biedt uitzicht op zowel natuur als stad. Links ziet hij de Geleenbeek, rechts de stadswal, de Sint Petruskerk en het Kloosterkwartier. “Ik hou van de rust, maar ook van de reuring. Die mix maakt deze plek bijzonder.”

Oog voor ons erfgoed

Van zijn ouders kreeg hij mee dat je zuinig moet zijn op de plek waar je vandaan komt. “Dat betekent niet dat je al het oude per definitie moet bewaren. Je moet alleen zorgvuldig kijken welk erfgoed de moeite waard is om te behouden. Daar maak ik me sterk voor”, zo licht Peter zijn voorliefde voor de geschiedenis toe. Afgestudeerd in de bouwkunde werkte hij jarenlang als projectontwikkelaar bij pensioenfondsen. Nadat hij in 1999 zelf afzwaaide, meldde hij zich als vrijwilliger bij de Vereniging Sittards Verleden die de geschiedenis van Zittert bij een zo breed mogelijk publiek onder de aandacht brengt en daarmee levend houdt. “Een plek om lief te hebben’, zoals Toon Hermans zijn geboortestad ooit bezong.

Naast zijn bestuurlijke werk neemt Peter geïnteresseerde inwoners en toeristen mee naar de mooiste, monumentale plekjes en hun verhalen. Juweeltjes van gebouwen, maar ook tuinen die menig Sittardenaar nog niet heeft ontdekt. Zoals de Jardin d’Isabelle, intiem gelegen achter het klooster, die het verhaal vertelt van een ongelukkige liefdesgeschiedenis. In de 19e eeuw vond dichter Charles Beltjens, hier in de tuin van ene dokter De Borman, zijn muze: diens dochter Isabelle, zittend op een bankje. Helaas zag de dokter in Charles geen geschikte huwelijkskandidaat voor zijn kroost. Hij verbood de liefde, hetgeen veel verdriet en een stroom aan gedichten teweegbracht.

Ruimte voor geluk

Peter Vossen zag zijn liefdesaanzoek voor Franzi volmondig beantwoord. In 1968 gaven zij elkaar het jawoord. Bijna 54 jaar waren ze onafscheidelijk, maar op 8 januari 2022 moest hij haar laten gaan. Inmiddels heeft Peter het ritme van zijn leven weer opgepakt. Het gemis blijft, maar er is ook weer ruimte voor geluk. “Elke avond kook ik voor mezelf. Ik dek de tafel en schenk een wijntje in. De tv blijft uit. Als het weer het toelaat, eet ik buiten op het balkon. Dan geniet ik van deze plek waar mijn vrouw en ik samen voor vielen. Het licht. En vooral: de ruimte.”